زبُور ۹۲

تیجا حَصّہ

دُوجا وزن

خُرمے  دے  درخت  دے  وانگر  صادق  لہلہاوے  گا

جیون لُبنان دا  سرُو  ودھدا  اوہ  وی  ودھدا  جاوے  گا

17

اوہ سب جو  لگائے  گئے  گھر  دے  وِچ  خُداوند  دے

اوہ درگاہاں وِچ  خُدا  دِی  پھلدے  پھلدے  رہن  گے

18

بُڈھے ویلے  وِی  سب  صادق  میوہ  دیندے  رہن گے

ہرے بھرے تے ودھدے  پُھلدے  تروتازہ  ہوون گے

19

راست تے سّچا ہے خُداوند تاں  اوہ کَرن  گے ایہہ بیان

اوہدے وِچ نہ کُجھ وی جھوٹھ ہے اوہو میری ہے چٹان