زبُور ۶۷

1
رَبّ   ساڈا  ساڈے   اُتے   اپنا   رَحم  وکھاوے

برکت   دیوے  چہرہ  اپنا  ساڈے  تے   چمکاوے

2

تیرا راہ  ایس  دھرتی  اُتے  یا  رَبّ  جاتا  جاوے

سب قوماں وِچ  تیری  مکتی  صاف  پچھائی  جاوے

3

اَے  خُدا  سب  لوکی  تیری   اُستت  تے  وڈیائی

تیری   اُستت  تیری   مہماں  گاوے   سب  لوکائی

4

ساریاں   قوماں  آپس  اندر  خُوشی  مناون  تیری

خُوشیاں دے وِچ لہراں دے نال اُستت گاون تیری

5

کیوں جو  لوکاں  دِی  عدالت  توئیں  آپ  چُکاویں

دھرتی   اُپر  اُمتاں  نُوں  توئیں  راہ   وکھلا  ویں

6

اَے خُدا   لوک  گاون  تیری  اُستت  تے  وڈیائی

تیری   اُستت  تیری  مہاں   گاوے  سب  لوکائی

7

ہووے   گی  ہُن  دھرتی   اُتے  پَیداوار  بتھیری

سانوں دیوے گا   رَبّ  ساڈا  برکت  آپ  گھنیری

8

برکت دیوے گا  رَبّ  ساڈا  دَھرتی  دے  کنارے

کمبن گے سب لوک خُدا تھوں مَنن گے ڈر سارے

===============

جانا: پہچانا ۔ اُستت:حمدوثنا ۔ مہماں :تعریف،بڑائی بزرگی

گھنیری: وافر ، زیادہ