زبُور ۵۵

تیجا حَصّہ

دُوجا وزن

9

ہُن   تے  مَیں  یہواہ   اَگے   دیواں  گا  دُوہائی

مینوں   آپیں  رحم  کر   کے   بخشے   گا   رہائی

10

شام  ،  صبح  ،  دوپہراں   نُوں  فریاداں  گُزاراں

سُنے   گا  ربّ   رونا  میرا   نالے  سب  پُکاراں

11

اوہناں دے جنگ وِچوں ربّ نے میری جان  بچائی

اوہناں   دا  شُمار  سی  بُہتا  کر دے   جو    لڑائی

12

دُشمناں دے  طعنے  سُن  کے  ربّ  جواب  سُناوے

مُڈھ قدیموں بیٹھا ہے  اوہ  تخت  نیا ں  دے  اُتے

13

اوہ نہ  ڈردے  ہین  خُدا  تھوں  نہ  ویکھی  تبدیلی

اپنے سجناں  مِتراں  دے  نال  اوہناں نے ضِد کیتی

14

قُول   قرار  بتھیرے  کیتے   پر   نہ   پُوری  پائی

مکھّن نالوں  مُنہ  ہے  کُولا  دِل  وِچ  بھری  لڑائی

15

تیل تھوں ودھ کے نرم ملائم اوہدے مُنہ دیاں پاتاں

پر ننگی تلوار  دے  وانگر  تیز  نے  اوہدیاں  گھاتاں

16

اپنا   بھار  یہواہ  تے  سُٹ  آپیں   اوہ   سنبھالے

سچے   نُوں   ہمیشہ  تیکر  کدی   نہ تِلکن   دیوے

17

پَر سبھناں  بدکاراں  نُوں  یا  ربّ  میرے  سائیں

موت دے ڈوہنگے ٹو ے دے وِچ آپیں مار مُکائیں

18

دغا  باز  تے  خونی  کدی  ادھی  عُمر  نہ  پاوے

پَر ہے  میری  آس  ہمیشہ یا  ربّ  تیرے  اُتے

================

نیا ں : انصا ف ،عدل ۔ مِتر : دوست ،یار