زبُور ۴۵

کورس

1

میرے دِل وِچ شاہ دے ولَوں خُوش خیال جو  آیا  ہے

اوہدا   مَیں   بیان  ہاں  کردا  جو  مضمُون  بنایا   ہے

2

میری ایہہ  زبان  ہے  قلم  چھیتی  لِکھن  والے  دِی

بنی آدم تھوں ہے وَدّھ کے تیری سوہنی  صُورت  وی

3

تیرے ہونٹا ں نے اَے بادشاہ رحم تے فضل پایا   ہے

ایس لئی مُبارک  تینوں  رَبّ  نے  آپ  ٹھہرایا  ہے

4

اَے جبار اُٹھ پہن لَے  اپنی  تُوں  بزرگی  دی  تلوار

اپنی عزت تے بُزرگی  حشمت  دے  نال  ہو  اسوار

4

تُوں  سچیائی   تے   حلیمی  اپنی   راستی  لئی  بادشاہ

آپ اپنے  اقبال  دے  اندر  اَگے  اَگے  ودھدا  جا

5

تیرے ہتھ اَے بادشاہ تینوں ڈاہڈے کم سِکھاون   گے

تیرے تکھے تیراں دے نال لوکی ڈگ ڈگ جاوَن گے

6

تیرے دُوتی دُشمناں دے دل دے  اندر  اَے  بادشاہ

تیرا   تِکھا  تیر  ہے  ڈاہڈا  دُسّر  پار  ہو  جاوے  گا

7

اَے  خُداوند تخت  جو  تیرا   سَدا   قائم   رہے   گا

تیری    سلطنت  دا   عَصا ،  عَصا   ہے  سچیائی   دا

8

تُوں سچیائی نُوں  ہَیں  چاہندا   دُشمن  ہَیں   بُریائی   دا

تیرے رَبّ نے تیرے سِر تے  مَلیا تیل  ہے خُوشی دا

9

سب مصا حباں تھوں وَدھ کے تُوں ہیں چُنیا خا ص الخاص

عُود تے مُر تے تِج نال رچیا تیرا  اوہناں تینوں  کیتا  پیار

10

تیرے گھر وِچ بادشاہاں دی بیٹیاں  رہندیاں  عزت  دار

سونا   پہنیا   ہے    اوفیر  دا  گہنا   کٹّا   موتی   ہے

11

تیرے سجے  ہتھ  شہزادی   اَدب   نال   کھلوتی   ہے

عُود: خُوشبودار،سیاہ لکڑی ۔ مُر :لُوبان کی طرح خوشبودار گون

 تج:دارچینی ۔ اوفیر: کثرت