زبُور ۳۹

پہلا حِصّہ

پہلا وزن

کورس

اپنے راہ  دی  مَیں  راکھی  کراں  گا

مَیتھوں   نہ   ہو   قصُور   زبان  دا

2

جَدوں   بَد  مَیں  کوئی  ویکھ  پاواں

اپنے     مُنہ   نُوں   لگام  چڑھاواں

3

ہویا    گُنگا   تے     چُپ    چُپاتا

بھلا    کاہنوں    گیا   مَیں   گواتا

4

تازہ  غم   ہویا   تے  چھاتی   تپدی

میرے سوچن  دے وِچ اَگ  بَلدی

5

تَدوں کہیا  مَیں  اپنی  زبان  تھیں

اَے یہواہ تُوں ایہہ  مینو ں  دَسیں

6

میرا   اوڑک   ہے  کیہہ  عُمر  کتنی

تاں مَیں  جانا  اوہ  رہندی  ہے  جتنی

7

عُمر  میری   ہے   گِٹھ  بھر  چھویٹری

تیرے  اَگے  نہ  کُجھ   جان    میری

8

ایس   آدم   دا   کُجھ   نہ   بھروسا

بھا نویں   کِڈا   ای   ہو   زور  والا

9

جِندڑی   سب  دِی  نِری  ہے  خیالی

وہم   وانگوں   ہے   اُس  دِی  بحالی

10

اینوں اوہناں  دِی  ہے  بے   قراری

نہیں جانن  کہ  دولت  ایہہ   ساری

11

جیہڑی   اسیس  اکٹھی  ہاں  کر  دے

کون    سانبھے  گا  ایہہ  ساڈے  پچھے

==============

گواتا : کھو گیا،گُمشدہ ۔ ۔ اوڑک: آخر ،انجام