زبُور ۳۱

چوتھا حِصّہ

تیجا وزن

23

خُو بیاں اپنی عجائب تُوں تے   رَکھیاں ہَ ین   چُھپا

واسطے اوہناں دے جو ڈر دے ہَین تیتھوں اَے خُدا

24

ساہمنے  لوکاں  دے  اوہناں اُتے کیتا  رحم  تُوں

ےا  رَبّا  جو  تیرے  اُتے  رکھدے  اپنا  آسرا

25

پردے وچ اپنی حضُوری دے چُھپا ندا اوہناں نُوں

لوکاں دَیاں منصوبیاں تے سازشاں تھوں اَے خُدا

26

تُوں چُھپاندا رَحم کر کے جھگڑیاں تھوں اوہناں نُوں

اپنے تنبوئی   دے  اندر  جتھے  رہندا  تُوں  سَدا

27

شہر جو مُحکم ہے  اُس وِچ رَبّ  نے اپنی خُوبیاں

مینوں  وکھلائیاں   بہت  میرا مُبارک  ہے  خُدا

28

ویکھیا   جَد  حال  اپنا  بولیا  گھبرا   کے  مَیں

تیری اَکھیاں  تھوں  خُدایا  دُور  ہاں  سُنیا  گیا

29

پر جَدوں دتی  دُہائی  تیرے  وڈے  نام  دِی

سُن لئی تُوں اوسے ویلے میری مِنت دی صدا

30

مومنو   رکھو   محبت  سب  یہواہ  پاک  نال

راکھا دینداراں داہے مغروراں نُوں دیندا  سزا

31

زور  پکڑو  جو  یہواہ  کولوں  رکھدے  ہو  اُمید

بخشے گا دِل  نُوں  تُہاڈے  خُوب  مضبوطی  خُدا