زبُور ۱۴۸
پہلا حِصّہ ۔۔دُوجا وزن
کرو ستائش یہواہ ہی دی
کرو  ستائش کرو  ستائش
بلندیاں   تھوں  تے   آسماں   تھوں
تُسیں   خُدا    دِی    کرو   ستا ئش
2

اے   ساری  فوجو   فرشتو   سارے
اَے چن  سورج  تے  سب  ستارے
ہاں رَل کے سارے خوشی دے مارے
کرو  ستائش کرو ستائش
2

اَے     اَسماناں     دے      اَسمانو
تے عرش  دے   پانیو   ایہہ   جانو
تے   ایس   گل  نُوں   ذرا  پچھانو
کرو  ستائش کرو ستائش
3

بنے ایہہ  سب نال حُکم رَبّ  دے
تے  ڈاہڈے  مضبوط جو  نہ  بلدے
ارادے   اوہدے  کدی  نہ  ٹلدے
کرو  ستائش کرو ستائش

.