زبُور۱۴۲
کورس
1
پُکاردا ہاں یہواہ نُوں بلند آواز دے نال
یہواہ اَگے مِنتاں میں کرنا زور دے نال
2
میں کھول کے کرنا ہاں فریاد یہواہ دی درگاہ
تے اوہدے اَگے کردا ہاں بیان سب دُکھاں دا
3
تُوں راہ میرے جاندا ہیں اُداسی دا سب حال
وچھایا چُھپ کے اوہناں نے اِک میرے واسطے جال
4
نہ میرا کوئی جان پچھان ہے سَجے ہتھ خُدا
نہ میرا کوئی پچھے حال نہ میری ہے پناہ
5
میں اُچی دِتی کیہا ایہہ یہواہ اَے رَحمان
ہیں حَصّہ میری زندگی دا تُوں میری ہیں چٹان
6
تُوں میری سُن میں ہاں کمزور تے دُشمن زور آور
اوہ میرے پچّھے پئے ہیں چُھدا تے رَحمت کر
7
خُدایا میری جان نوں تُوں ہُن قیدوں لے چُھڈا
تاں سَدا تیکر گاواں میں نام تیرے دِی ثنا
8
اِکٹھے ہون گے میرے کال پھیر سب سچے اِنسان
جد جانن گے کہ کریں گا تُوں میرے تے اِحسان