زبُور ۱۱۹
چوتھا حِصّہ
چوتھا وزن
مینوں جوا لئیں رَبّا مینوں جوا لئیں ہو
جیہڑے تُوں قول کیتے اوہناں پالیں ہو
28
رَلدی ہے مٹی وِچ میری ایہہ جان ہو
تیرے تے قولاں اُتے میرا ایمان ہو
29
دسیاں تینوں رَبّا اپنیاں راہاں
تدوں تُوں رَحم کر کے سُنیاں دُعاواں
30
اپنے تُوں حق سبھو مینوں کھائیں
اپنی شریعت دیاں راہاں وکھائیں
31
تیرے عجائب کماں اُتے خُدایا
دھیان میں اپنا چنگی طرح ہے لایا
32
وگدیاں نیں ہنجوآں میرے دُکھاں دے نال ہو
مینوں سنبھالیں اپنے قولاں نُوں پال ہو
33
جھوٹ دا راہ میتھوں رکھیں تُوں دُور ہو
بخشیں تُوں مہر کر کے شرع دا نُور ہو
34
چُنیا میں اپنے لئی رستہ سچیائی دا
تیرے تے قولاں نوں میں سامنے ہے رکھیا
35
تیریاں گواہیاں اُتے جی میرا لگدا
مینوں یہواہ نہ ہون دے شرمندہ
36
دَوڑاں گا میں تیرے حُکماں دے راہ تے
کیتا تُوں خوش ہے میرے دِل نُوں ودھا کے
