زبُور ۶۶

دُوجا حِصّہ

دُوجا وزن

9

ساریو لوکو ساڈے رَبّ نُوں دھن دھن آکھ کے گاو

اوہدی  اُستت  دے  وِچ  سبھو  خُوش  آواز  سُناو

10

سادی   جندڑی  نُو ں  حیاتی  آپ  عطا  فرماوئے

ساڈے  پَیراں  نُوں  خُداوند  تِلکن  تھوں  بچاوے

11

اَے خُداوند  تُوں  تے  ساہنوں  آپیں  ہے  آزمایا

تایا   تُوں  اجیہا  ساہنوں  جیوں  رُوپے  نُوں  تایا

12

ساڈیاں  لکاں  تے  دُکھ  بَدھا  پھاہی  وِچ  پھسایا

تُوئیں  ساڈیاں  سِراں  اُتے  لوکاں  نُوں   چڑھایا

13

پانی اَگ   وِچ  پئے  اَسیں  سب  پَر  خُدایا  تُوئیں

ساہنوں کڈھ کے چنگے  تھاں  وِچ  آپ  بچایا  تُوئیں

14

سوختنی  قُربانی  لے  کے  تیرے  گھر  وِچ  جاواں

تیرے  اَگے  اَے  خُداوند  نذراں  سب  چڑھاواں

15

جیہڑیاں اپنے مُو نہوں مَنیاں  دُکھ  جَد سِر  تے  آیا

اوہ  سبھو  گُزراناں  گا  مَیں  میرے  پاک   خُدایا

16

پالے  ہوئے   وَچھے  بکری  بھیڈاں   دی  خوشبوئی

سوختنی    قُربانی     رَبّا     تیرے    اَگے   ڈھوئی

==============

ٓاُستت: مدح،تعریف ۔ پھاہی : پھندا ، جال