زبُور ۶۹
پنجواں حِصّہ
دوجا وزن
رَبّ سچ مُچ اُس دی سُندا ہے دُعا جو اُس تھوں منگدا ہے
اپنے اسیراں نُوں خُدا حقیر نہ کدی سمجھے گا
44
مصیبت دے وِچ پَھسیا ہاں دُکھیا را دُکھ وِچ دھسیا ہاں
خلاصی دیویں گا خُدا بلندی مینوں بخشیں گا
45
خُدا دے ناں دی ایہہ زبان تَد کرے گی تعریف بیان
شُکرانے میَں مناواں گا بزُرگی اُس دی گاواں گا
46
ایہہ گل یہواہ دے حضور ہاں ودھ کے ہندی ہے منظور
تے ڈھکے وچھے خُوب تیا ر ہون سب کُھر والے تے سِنگدار
37
تے بُجھے دَل ایہہ ویکھن گے خُوش ہوون مارے خُوشی دے
جو ڈھونڈدے راہ یہوا دا دِل زندہ ہووے اوہناں دا
اسیر : قیدی
