زبُور ۱۲۰

سُن لے  رَبّ  میری  تنگی  وِچ  پکار

1

جھوٹھیاں ہونٹا ں تھوں  مینوں  بچائیں

دغا  بازاں   تھوں   مینوں   چھڈائیں

رَبّا   توئیں   ہیں   میرا   بچاون  ہار

2

جھوٹھی  جیبھ  نوں  نہیں کُجھ  پھَلدا

تیر    مرد     جنگی     دا     بَلدا

جیویں بلدے نیں  رتمے  دے  انگیار

3

مینوں   ہے   افسوس   ایس   گلّے

ڈیرے    مسک   اندر   میں   ملّے

کول ہی  وسدی ہے میرے قوم قیدار

4

میرا   واسا   اوہناں   دے   نیڑے

رکھن    ویر   صُلح   نال   جیہڑے

میں تے چر تیکر جاتا اوہناں نُوں  یار

5

میں    تے    بندہ    ہاں     ملاپی

جدوں    گل   کراں   میں   آپیں

تد اوہ میرے نال جنگ نُوں ہون تیار